VIII Niedziela w ciągu roku – A
Iz
49:14-15
Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może
niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A
nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.
1Kor
4:1-5
Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy
tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny.
Mnie zaś najmniej zależy na tym, czy będąc osądzony przez was, czy przez
jakikolwiek trybunał ludzki Co więcej, nawet sam siebie nie sądzę. Sumienie nie
wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest
moim sędzią. Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który
rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy
otrzyma od Boga pochwałę.
Mt
6:24-34
Nikt
nie może dwom panom służyć. Bo albo jednego będzie nienawidził, a drugiego
będzie miłował; albo z jednym będzie trzymał, a drugim wzgardzi. Nie możecie
służyć Bogu i Mamonie.
Dlatego powiadam wam: Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o
to, co macie jeść i pić, ani o swoje ciało, czym się macie przyodziać. Czyż
życie nie znaczy więcej niż pokarm, a ciało więcej niż odzienie? Przypatrzcie
się ptakom w powietrzu: nie sieją ani żną i nie zbierają do spichlerzy, a
Ojciec wasz niebieski je żywi. Czyż wy nie jesteście ważniejsi niż one? Kto z
was przy całej swej trosce może choćby jedną chwilę dołożyć do wieku swego
życia? A o odzienie czemu się zbytnio troszczycie? Przypatrzcie się liliom na
polu, jak rosną: nie pracują ani przędą. A powiadam wam: nawet Salomon w całym
swoim przepychu nie był tak ubrany jak jedna z nich. Jeśli więc ziele na polu,
które dziś jest, a jutro do pieca będzie wrzucone, Bóg tak przyodziewa, to czyż
nie tym bardziej was, małej wiary?
Nie troszczcie się więc zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść? co
będziemy pić? czym będziemy się przyodziewać? Bo o to wszystko poganie
zabiegają. Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego
potrzebujecie.
Starajcie się naprzód o królestwo /Boga/ i o Jego Sprawiedliwość,
a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo
jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej
biedy.
Nie na dzisiejsze czasy wydają się słowa Chrystusa z dzisiejszej Ewangelii.
"Nie troszczcie się zbytnio o swoje życie, o to, co będziecie jeść i
pić, ani o swoje ciało, czym się będziecie przyodziewać. Przypatrzcie się
ptakom ..." Czyżby Chrystus pochwalał tu nieróbstwo, czyżby
sprzyjał znanym nam "niebieskim ptakom" i "dzieciom
kwiatom", leniom, nierobom i ludziom nieodpowiedzialnym, liczącym na
"mannę z nieba"? Łatwo można do takiego wniosku dojść czytając słowa
dzisiejszej Ewangelii tylko pobieżnie. ale przecież wiemy, że tak nie jest. On
sam (jak mniemano) był synem rzemieślnika i na pewno wiedział doskonale jak
ciężko trzeba pracować na "chleb powszedni", jak w pocie czoła należy
zdobywać konieczne do życia środki. Na pewno nie pochwala więc nieróbstwa i
bezczynności, nieodpowiedzialności i braku zaradności.
Przestrzega nas jednak przed nadmiernym przywiązywaniem wagi do dóbr
doczesnych, przed zaślepieniem, przed uznaniem, że całe moje życie do tego
wymiaru się sprowadza. Czyż te przestrogi nie są na dzisiejsze czasy? Zobaczmy,
jak wielu ludzi tak bardzo się "zagalopowało" w swej zaradności, że
zapomnieli o wszystkim innym, że dla nich całe życie sprowadza się do
zapewnienia sobie doczesnego dostatku i dobrobytu nawet kosztem innych, kosztem
sprawiedliwości społecznej, kosztem zwykłej uczciwości. Zawsze kiedy czytam te
słowa, myślę o tych, którzy zapomnieli o tym, że obok nich żyją inni ludzie, że
świat jest piękny i godny podziwu i zachwytu, o tych, którzy zaślepieni zostali
tak bardzo "mamoną", że nic innego poza nią już nie widzą, że nie
liczy się dla nich własna rodzina, dzieci, przyjaźń, życie wieczne, nic poza
pieniądzem.
Czy Jezus w dzisiejszych przypowieściach nie chce nam po prostu powiedzieć:
„Nie jesteś nieszczęśliwy dlatego, że przymierasz
głodem lub dlatego że czegoś ci brakuje, ale dlatego, że za duże masz wymagania.
Przestań nadmiernie gromadzić i zabiegać o to co jest drugorzędne, a będziesz
na pewno szczęśliwszy”?
Czy nie chce też powiedzieć; „Zaufaj
bardziej Bogu niż swoim możliwościom, układom, koneksjom i swojemu bogactwu, a
będziesz o wiele szczęśliwszy”?
Ale czy trzeba aż tak daleko sięgać. Spójrzmy wokół nas, na nasze
społeczeństwo, na nasze układy i nasze życie. Ileż w nim
niesprawiedliwości, ileż zaślepienia mamoną, ileż egoizmu i bezduszności ....
"Mamona" zaślepiła świat całkowicie i Chrystus przed tym właśnie
przestrzega, ale i przed uspokajaniem swojego sumienia: "Ja przecież muszę
dbać o siebie i swoich najbliższych. Nie nakarmię wszystkich głodnych i
wszystkim potrzebującym nie pomogę. Muszę zapewnić najpierw sobie i swoim
dzieciom "godziwe warunki życia", a później będę mógł myśleć o
innych" ... Czyż to też nie jest zaślepienie? Przypowieść o bogaczu
i Łazarzu narzuca się sama ... A słowa Jezusa: „cokolwiek uczyniliście jednemu
z tych braci moich najmniejszych ...” pozostają nadal aktualne.
Panie nie pozwól, aby mamona zasłoniła mi świat i drugiego człowieka ...
Nie pozwól, abym
zapomniał o Twoim Królestwie ...
Bo ostatecznie ....
komu ja służę ....?
-------------------------------------------------------------------
No one can serve
two masters
It seems that the words of Christ in today's Gospel are not for the
contemporary world. "Do not be anxious about your life, what you
will eat or drink, or about your body, what you will be wearing. Consider the
birds ..." Does Jesus approve the idleness by this, does He really
favour famous "blue birds " and "children flowers ", does
He suggest the laziness, and support irresponsible people, counting on the
"manna from heaven"? You can easily come to this conclusion by
reading the words of today's Gospel only briefly and superficially. But we know
that it is not so. He was (supposedly) the son of a craftsman and certainly
knew very well how hard you have to work for "daily bread" and that
in the sweat of your brow one should acquire the necessary measures to life.
Certainly He doesn’t approve idleness and procrastination, irresponsibility and
lack of creativity.
However, He warns us against the specific attention to the worldly goods,
against the blindness of greediness, against the error of considering that my
whole life is reduced to only these material dimensions. Are these warnings not
for today? Let's see how many people so much "progressed" in their "resourcefulness",
how they forgot everything else, that for them the whole life is summarized in
securing worldly prosperity and well-being, even at the expense of others, at
the expense of social justice at the expense of ordinary honesty. Whenever I
read these words, I think of those who have forgotten that they live next to
other people, that the world is beautiful and worthy of admiration and delight
of those who have been blinded by so much "mammon" they see nothing
else beyond money. They do not see their own family, children, friendship,
eternal life, nothing else but money.
Does not want Jesus in these parables simply say: "You're not
unhappy because starvation or because you are missing something, but because
you requirements are for a large. Stop to amass and seek to collect what is
secondary, and you'll definitely be happier"?
Does He not want to say also: "Trust in God rather than in your capabilities,
systems, cleverness and your wealth, and you'll be much happier"?
I read somewhere once that, for example 260 richest people in the world
have on their accounts as much as the annual income of three billion poorest, more
that the poorer half of the world. What are they doing with the "mammon"?
Is it not shocking? Is not that what Christ is talking about?
I recently found also this information: "The poor children in
India, China and Pakistan, are sewing by hand the soccer balls for the big companies".
These children cannot go to school, they have no toys, no childhood, but .....
their slave labor makes kind the lives of millions of other sports fans even
unaware of this injustice. And as if that were not enough, according to UNESCO
to provide schools for all the poor children in the world we need only $8
billion annually. At the same time to prepare the Winter Olympic Games 2014 in
Sochi 50 billion dollars were spend. Again, some people cannot even dream of
school, when others spend a fortune on their pleasure.
But do we need to go that far. Let us look around us, our society, our
systems and our lives. How much injustice is in it, how much blindness of
mammon, how much selfishness and egoism, and arrogance....?
The "Mammon" blinded the world completely and Christ warns us
before we fall in that blindness. He warns us also against quieting our
conscience: "I still have to take care of myself and my family. I cannot feed
all the hungry of the world. I have to ensure first my life and the life of my
kids and then I'll be able to think about others' needs ..." Is it not an infatuation?
The parable of the rich man and Lazarus imposes itself ... And the words of
Jesus: "whatever you did for one of these least brothers of mine ... you did it
to me …" remain valid.
Lord do not let the mammon blind me so much that I don’t see the world
and another people in it ...
Do not let me forget about your kingdom...
Because eventually.... whom I serve....?
