XVIII Niedziela w ciągu roku - C

Koh 1,2. 2,21-23

Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami - wszystko marność. Jest nieraz człowiek, który w swej pracy odznacza się mądrością, wiedzą i dzielnością, a udział swój musi on oddać człowiekowi, który nie włożył w nią trudu. To także jest marność i wielkie zło. Cóż bowiem ma człowiek z wszelkiego swego trudu i z pracy ducha swego, którą mozoli się pod słońcem? Bo wszystkie dni jego są cierpieniem, a zajęcia jego utrapieniem. Nawet w nocy serce jego nie zazna spokoju. To także jest marność.

Kol 3,1-5. 9-11

Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale. Zadajcie więc śmierć temu, co jest przyziemne w /waszych/ członkach: rozpuście, nieczystości, lubieżności, złej żądzy i chciwości, bo ona jest bałwochwalstwem. Nie okłamujcie się nawzajem, boście zwlekli z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekli nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu /Boga/, według obrazu Tego, który go stworzył. A tu już nie ma Greka ani Żyda, obrzezania ani nieobrzezania, barbarzyńcy, Scyty, niewolnika, wolnego, lecz wszystkim we wszystkich /jest/ Chrystus.

Łk 12,13-21

Wtedy ktoś z tłumu rzekł do Niego: Nauczycielu, powiedz mojemu bratu, żeby się podzielił ze mną spadkiem. Lecz On mu odpowiedział: Człowieku, któż Mię ustanowił sędzią albo rozjemcą nad wami? Powiedział też do nich: Uważajcie i strzeżcie się wszelkiej chciwości, bo nawet gdy ktoś opływa [we wszystko], życie jego nie jest zależne od jego mienia. I opowiedział im przypowieść: Pewnemu zamożnemu człowiekowi dobrze obrodziło pole. I rozważał sam w sobie: Co tu począć? Nie mam gdzie pomieścić moich zbiorów. I rzekł: Tak zrobię: zburzę moje spichlerze, a pobuduję większe i tam zgromadzę całe zboże i moje dobra. I powiem sobie: Masz wielkie zasoby dóbr, na długie lata złożone; odpoczywaj, jedz, pij i używaj! Lecz Bóg rzekł do niego: Głupcze, jeszcze tej nocy zażądają twojej duszy od ciebie; komu więc przypadnie to, coś przygotował? Tak dzieje się z każdym, kto skarby gromadzi dla siebie, a nie jest bogaty przed Bogiem.

Głupcze ... komu przypadnie to co nagromadziłeś ...

"Marność nad marnościami, powiada Kohelet, marność nad marnościami i wszystko marność ..." Ale ty w to nie wierzysz. Ty jesteś przekonany, że będziesz żył wiecznie i dobra, które tak skrupulatnie gromadzisz będą ci zawsze służyć! Można by wpaść w apatię i przygnębienie słuchając słów Koheleta lub słów Jezusa, który potwierdza mądrość zawartą w pierwszym czytaniu. Można by, gdyby nie fakt, że Jezus daje jednocześnie odpowiedź na pytanie: "A co w zamian?" "Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą ..." to co macie, wykorzystujcie raczej do czynienia dobra i w ten sposób gromadźcie sobie skarby trwałe, w niebie.

Ktoś napisał do mnie w bardzo poetycki a zarazem wstrząsający sposób:

"Co cię zajmuje rzeźbiarzu mgły i tkaczu przygodności?

Wyrywasz istnienie z zawiasów, idziesz w swoją stronę.

Aresztujesz duszę niebosiężnym murem materialności i zmysłowości.

Wsiadasz do – moralnie prowizorycznego – wehikułu,

oddajesz się w ręce 'inżynierów zepsucia'

i zanurzasz się w obszarach chaosu, cywilizacji śmierci.

Pędzisz sytą autostradą powierzchowności,

ukrywasz przed Krzyżem w laboratoriach doczesności,

w pałacach rozrywki, w prywatnych wytwórniach bezsensownego sensu.

Mozolnie haftujesz czarodziejską impregnację przeciwko cierpieniu i przemijaniu,

przeciwko wieczności i niebu ...

I trwa w tobie odejmowania życia...

I znajdują cię nieprzytomnego w duchowych slumsach.

Uwieczniamy się w czasie.

Ileż zostanie w nas z wiecznego,

gdy świat zasypuje człowieka ofertami zabijania czasu,

spróchniałą materialnością?

Wciąż wlecze w sobie człowiek syndrom syna marnotrawnego,

który jakby nieuchronnie musiał przechodzić

przez obszar zamiany królewskiego jadła ... na karmę wieprzów."

I stale powracające słowa Koheleta:

Marność nad marnościami i wszystko marność ...

i pytanie Jezusa:

Głupcze, komu przypadnie to, co tak zachłannie gromadzisz?

Jakże często w pogoni za dobrami materialnymi, za luksusem, za wygodą, za zyskiem i sukcesem zapominamy o tej prostej prawdzie, którą z taką bezwzględnością przypomina nam Hiob: „Nagi wyszedłem z łona matki i nagi tam wrócę.” (Hiob 1,21) i nic z tego świata ze sobą nie zabiorę. Na pewno nic z tego co nagromadziłem, a jeśli już - to raczej to, co rozdałem …

Homilia po angielsku

English version

18th Sunday of the Year

Lord Jesus, you are the fountain of wisdom, Lord, have mercy,

Christ Jesus, you are the true richness, Christ, have mercy,

Lord Jesus, you are the true path of life, Lord have mercy

May Almighty God have mercy on us, forgive us our sins, and brig us to everlasting life.            Amen.

Reading I      - Ecc 1:2; 2:21-23

Vanity of vanities, says Qoheleth, vanity of vanities! All things are vanity!

Here is one who has labored with wisdom and knowledge and skill, and yet to another who has not labored over it, he must leave property. This also is vanity and a great misfortune. For what profit comes to man from all the toil and anxiety of heart with which he has labored under the sun? All his days sorrow and grief are his occupation; even at night his mind is not at rest. This also is vanity.

Responsorial Psalm          - Ps 90:3-4, 5-6, 12-13, 14, 17

R. (1) If today you hear his voice, harden not your hearts.

Reading II     - Col 3:1-5, 9-11

Brothers and sisters: If you were raised with Christ, seek what is above, where Christ is seated at the right hand of God. Think of what is above, not of what is on earth. For you have died, and your life is hidden with Christ in God. When Christ your life appears, then you too will appear with him in glory. Put to death, then, the parts of you that are earthly: immorality, impurity, passion, evil desire, and the greed that is idolatry. Stop lying to one another, since you have taken off the old self with its practices and have put on the new self, which is being renewed, for knowledge, in the image of its creator. Here there is not Greek and Jew, circumcision and uncircumcision, barbarian, Scythian, slave, free; but Christ is all and in all.

Gospel          - Lk 12:13-21

Someone in the crowd said to Jesus, “Teacher, tell my brother to share the inheritance with me.” He replied to him, “Friend, who appointed me as your judge and arbitrator?” Then he said to the crowd, “Take care to guard against all greed, for though one may be rich, one’s life does not consist of possessions.” Then he told them a parable.

“There was a rich man whose land produced a bountiful harvest. He asked himself, ‘What shall I do, for I do not have space to store my harvest?’ And he said, ‘This is what I shall do:

I shall tear down my barns and build larger ones. There I shall store all my grain and other goods and I shall say to myself, “Now as for you, you have so many good things stored up for many years, rest, eat, drink, be merry!”’

But God said to him, ‘You fool, this night your life will be demanded of you; and the things you have prepared, to whom will they belong?’ Thus will it be for all who store up treasure for themselves but are not rich in what matters to God.”

Homily

Ecclesiastes 1:2, 2:21–23; Colossians 3:1–5, 9–11; Luke 12:13–21

Years ago a Chicago restaurant had specially printed place mats at all its tables. The mats were designed exclusively for the restaurant. And if you asked the waitress, she’d give you one to take home, frame, and hang on your wall. Let me share with you the wording that appeared on those mats. It went something like this:

“In 1923 an important meeting took place at Chicago’s Edgewater Beach Hotel.

Attending the meeting were the following men:

·        the president of the largest steel company,

·        the president of the largest utility company,

·        the president of the largest gas company,

·        the president of the New York Stock Exchange,

·        the president of the Bank of International Settlements,

·        the greatest wheat speculator,

·        the greatest bear on Wall Street,

·        the head of the world’s greatest monopoly,

·        a member of President Harding’s cabinet.

That’s a pretty impressive lineup of people. Yet, 25 years later, where were those nine industrial giants?

According to the story on the place mat,

·        the president of the largest steel company, Charles Schwab, died bankrupt;

·        the president of the largest utility company, Samuel Insull, died penniless;

·        the president of the largest gas company, Howard Hobson, had gone insane;

·        the president of the New York Stock Exchange, Richard Whitney, was just released from prison;

·        the bank president, Leon Fraser, died a suicide;

·        the wheat speculator, Arthur Cutten, died penniless;

·        the Wall Street bear, Jesse Livermore, died a suicide;

·        the head of the world’s greatest monopoly, Ivar Kruegar, died a suicide;

·        the member of President Harding’s cabinet, Albert Fall, was just given a pardon from prison so that he could die at home.

That story dramatizes -as few stories can- the point behind today’s Scripture readings.

                                    And what is that point?

It is summed up perfectly in Jesus’ parable of the foolish farmer.

Contrary to what some people think, in this parable Jesus isn’t knocking the acquisition of wealth. He isn’t knocking private enterprise. What he is knocking is the foolish idea that some people have of placing greater importance on laying up material treasures than on laying up spiritual treasures.

How does one calculate one’s wealth?  Usually we calculate it by checking how much we have, but the saints tell us we should calculate it by checking how much we have given away.

“You fool! This very night you will have to give up your life.”

No serious person can read today’s Scripture readings without asking the question:

            “What have I done with my life?”

General Intercessions:    Trusting in God’s mercy, we present our needs and the needs of our less fortunate brothers.

God of Wisdom, you show us the way of truth and call us to new life. Hear our prayers through Jesus Christ our Lord.

XVII Niedziela w ciągu roku – C

Pierwsze czytanie                                      Rdz 18, 20-32

Abraham wstawia się za Sodomą

Czytanie z Księgi Rodzaju.

Bóg rzekł do Abrahama: «Skarga na Sodomę i Gomorę głośno się rozlega, bo występki ich mieszkańców są bardzo ciężkie. Chcę więc iść i zobaczyć, czy postępują tak, jak głosi oskarżenie, które do Mnie doszło, czy nie; dowiem się».

Wtedy to dwaj mężowie odeszli w stronę Sodomy, a Abraham stał dalej przed Panem. Zbliżywszy się do Niego, Abraham rzekł: « Czy zamierzasz wygubić sprawiedliwych wespół z bezbożnymi? Może w tym mieście jest pięćdziesięciu sprawiedliwych; czy także zniszczysz to miasto i nie przebaczysz mu dla owych pięćdziesięciu sprawiedliwych, którzy w nim mieszkają? O, nie dopuść do tego, aby zginęli sprawiedliwi z bezbożnymi, aby stało się sprawiedliwemu to samo, co bezbożnemu! O, nie dopuść do tego. Czyż Ten, który jest sędzią nad całą ziemią, mógłby postąpić niesprawiedliwie? ».

Pan odpowiedział: « Jeżeli znajdę w Sodomie pięćdziesięciu sprawiedliwych, przebaczę całemu miastu dla nich ».

Rzekł znowu Abraham: « Pozwól, o Panie, że jeszcze ośmielę się mówić do Ciebie, choć jestem pyłem i prochem. Gdyby wśród tych pięćdziesięciu sprawiedliwych zabrakło pięciu, czy dla braku tych pięciu zniszczysz całe miasto? ».

Pan rzekł: « Nie zniszczę, jeśli znajdę tam czterdziestu pięciu ».

Abraham znów odezwał się tymi słowami: « A może znalazłoby się tam czterdziestu? ». Pan rzekł: « Nie dokonam zniszczenia przez wzgląd na tych czterdziestu ».

Wtedy Abraham powiedział: « Niech się nie gniewa Pan, jeśli rzeknę: może znalazłoby się tam trzydziestu? ».

A na to Pan: « Nie dokonam zniszczenia, jeśli znajdę tam trzydziestu ».

Rzekł Abraham: « Pozwól, o Panie, że ośmielę się zapytać: gdyby znalazło się tam dwudziestu? ».

Pan odpowiedział: « Nie zniszczę przez wzgląd na tych dwudziestu ».

Na to Abraham: « O, racz się nie gniewać, Panie, jeśli raz jeszcze zapytam: gdyby znalazło się tam dziesięciu? ». Odpowiedział Pan: « Nie zniszczę przez wzgląd na tych dziesięciu ».

Oto słowo Boże.

Psalm responsoryjny
           Ps 138 (137), 1-2a. 2bc-3. 6-7ab. 7c-8  (R.: por. 3a)

Refren: Pan mnie wysłuchał, kiedy Go wzywałem.

1  Będę Cię sławił, Panie, z całego serca, *

    bo usłyszałeś słowa ust moich.

    Będę śpiewał Ci psalm wobec aniołów, *

2  pokłon Ci oddam w Twoim świętym przybytku.

Refren.

    I będę sławił Twe imię *

    za łaskę Twoją i wierność.

3  Wysłuchałeś mnie, kiedy Cię wzywałem, *

    pomnożyłeś moc mojej duszy.

Refren.

6  Pan, który jest wysoko, patrzy łaskawie na pokornego, *

    pyszałka zaś dostrzega z daleka.

7  Gdy chodzę wśród utrapienia, Ty podtrzymujesz me życie, *

    wyciągasz swoją rękę przeciwko gniewowi mych wrogów.

Refren.

    Wybawia mnie Twoja prawica. *

8  Pan za mnie wszystkiego dokona.

    Panie, Twa łaska trwa na wieki, *

    nie porzucaj dzieła rąk Twoich.

Refren.

Drugie czytanie                                            Kol 2, 12-14

Chrzest udziałem w śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.

Bracia:

Z Chrystusem pogrzebani jesteście w chrzcie, z Nim też razem zostaliście wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który Go wskrzesił.

I was umarłych na skutek występków i « nieobrzezania » waszego ciała razem z Chrystusem Bóg przywrócił do życia. Darował nam wszystkie występki, skreślił zapis dłużny obciążający nas nakazami, usunął go z drogi, przygwoździwszy do krzyża.

Oto słowo Boże.

Śpiew przed Ewangelią                                     Rz 8, 15

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otrzymaliście Ducha przybrania za synów,

w którym wołamy: « Abba, Ojcze ».

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ewangelia                                                        Łk 11, 1-13

Chrystus uczy modlitwy

X Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Gdy Jezus przebywał w jakimś miejscu na modlitwie i skończył ją, rzekł jeden z uczniów do Niego: « Panie, naucz nas się modlić, jak i Jan nauczył swoich uczniów ».

A On rzekł do nich: « Kiedy się modlicie, mówcie:

Ojcze, niech się święci Twoje imię;

niech przyjdzie Twoje królestwo.

Naszego chleba powszedniego dawaj nam na każdy dzień,

i przebacz nam nasze grzechy, bo i my przebaczamy każdemu, kto nam zawini;

i nie dopuść, byśmy ulegli pokusie ».

Dalej mówił do nich: « Ktoś z was, mając przyjaciela, pójdzie do niego o północy i powie mu: “ Przyjacielu, użycz mi trzech chlebów, bo mój przyjaciel przybył do mnie z drogi, a nie mam, co mu podać ”. Lecz tamten odpowie z wewnątrz: “ Nie naprzykrzaj mi się! Drzwi są już zamknięte i moje dzieci leżą ze mną w łóżku. Nie mogę wstać i dać tobie ”. Mówię wam: Chociażby nie wstał i nie dał z tego powodu, że jest jego przyjacielem, to z powodu jego natręctwa wstanie i da mu, ile potrzebuje.

I Ja wam powiadam: Proście, a będzie wam dane; szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuje; kto szuka, znajduje; a kołaczącemu otworzą. Jeżeli którego z was ojców syn poprosi o chleb, czy poda mu kamień? Lub też gdy prosi o jajko, czy poda mu skorpiona? Jeśli więc wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, o ileż bardziej Ojciec z nieba da Ducha Świętego tym, którzy Go proszą ».

Oto słowo Pańskie.

Ojcze nasz ...

Ojcze nasz ...

- czy myślę czasami jakie znaczenie ma dla mnie to małe słówko „nasz"?

Któryś jest w niebie ...

- czy pamiętam, że ostatecznie i moje miejsce jest właśnie tam, U Ojca w niebie?

święć się imię Twoje ...

- czy także przez moje życie?

przyjdź Królestwo Twoje ...

- a co ja robię, aby to Królestwo rzeczywiście się objawiło?

bądź wola Twoja, jako w niebie, tak i na ziemi ...

- tak łatwo powiedzieć, kiedy ta „wola Twoja” zgadza się z moją wolą...

chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj ...

- i nie dawaj mi za dużo dóbr materialnych, bo zaślepiają i wtedy nie widzę, że i inni też tego chleba potrzebują, i ja mogę im go dać w Twoim imieniu,

i odpuść nam nasze winy ...

- o tak, bo mamy ich mnóstwo i bez Twego miłosierdzia i przebaczenia nie ma dla nas zbawienia,

tak jak i my odpuszczamy naszym winowajcom ...

- tego nie traktuj dosłownie, bo byłbym zgubiony, albo raczej ... naucz mnie przebaczać innym,

i nie wódź nas na pokuszenie ...

- nawet jeśli coś mnie bardzo pociąga, przeszkadzaj mi w popełnieniu grzechu

ale nas zbaw od złego ...

- po to przecież posłałeś Twojego Jedynego Syna

Amen ...

- Niech tak się stanie

Ojcze nasz ...

Modlę się także za tych, którzy już się nie modlą ...

Szkoła modlitwy

Dziś w społeczeństwie świeckim a nawet wśród katolików, ludzie często uważają, że nie są w stanie się modlić, i zakładają, że zdolność modlitwy to rzecz wrodzona jednym, a obca drugim.

Nauka Jezusa nauka na temat modlitwy składała się z czterech części, które uczą:

- o tym, o co się modlić (w. 2-4)

- o wadze wytrwałości (w. 5-10)

- o pewności pozytywnej odpowiedzi na podstawie Bożej miłości i dobroci (w. 9-13) oraz

- o darze najwyższym, o Duchu Świętym, który jest źródłem i mocą wszelkiej właściwej modlitwy (w. 13b; zob. Rz 8,26-27).

Dlatego skoro twierdzisz, że nie umiesz się modlić, to przypomnij sobie co mówi na ten temat św. Paweł:

"Podobnie także Duch Święty przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak, jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami." (Rz 8:26)

I wołaj:

Dlatego proszę Cię Duchu Święty, przyjdź mi z pomocą, bo:

- onieśmiela mnie Twój majestat i świętość,

- przytłacza mnie moja bezradność,

- przeraża mnie ogrom moich grzechów..

"Ty, Który przenikasz głębokości Boga samego" wyraź moją modlitwę w błaganiach niewymownych.

To nie jest tak, że na Boga można znaleźć „zaklęcie”. Z Bogiem trzeba podyskutować. Wtedy albo Bóg daje czego człowiek chce albo człowiek zaczyna rozumieć, że to, czego chce Bóg, choć trudniejsze, jest na pewno lepsze.

XVI Niedziela w ciągu roku – C

Pierwsze czytanie                                                      Rdz 18, 1-10a

Abraham przyjmuje Boga

Czytanie z Księgi Rodzaju.

Pan ukazał się Abrahamowi pod dębami Mamre, gdy ten siedział u wejścia do namiotu w najgorętszej porze dnia. Abraham spojrzawszy dostrzegł trzy ludzkie postacie naprzeciw siebie. Widząc je u wejścia do namiotu podążył na ich spotkanie.

A pokłoniwszy się im głęboko, rzekł: « O Panie, jeśli jestem tego godzien, racz nie omijać swego sługi! Przyniosę trochę wody, wy zaś raczcie obmyć sobie nogi, a potem odpocznijcie pod drzewami. Pozwólcie też, że pójdę wziąć nieco jedzenia, abyście się pokrzepili, zanim pójdziecie dalej, skoro przechodzicie koło sługi waszego ». A oni mu rzekli: « Uczyń tak, jak powiedziałeś ».

Abraham poszedł więc spiesznie do namiotu Sary i rzekł: « Prędko zaczyń ciasto z trzech miar najczystszej mąki i zrób podpłomyki ». Potem podążył do trzody i wybrawszy tłuste i piękne cielę, dał je słudze, aby ten szybko je przyrządził. Po czym wziąwszy twaróg, mleko i przyrządzone cielę, postawił przed nimi, a gdy oni jedli, stał przed nimi pod drzewem.

Zapytali go: « Gdzie jest żona twoja, Sara? ». Odpowiedział im: « W tym oto namiocie ». Rzekł mu jeden z nich: « O tej porze za rok znów wrócę do ciebie, twoja zaś żona Sara będzie miała wtedy syna ».

Oto słowo Boże.

Psalm responsoryjny       Ps 15 (14), 1b-3a. 3b-4ab. 4c-5  (R.: por. 1a)

Refren: Prawy zamieszka w domu Twoim, Panie.

1  Kto zamieszka na Twej górze świętej? *

2  Ten, kto postępuje nienagannie, działa sprawiedliwie

     i mówi prawdę w swym sercu, *

3  kto swym językiem oszczerstw nie głosi.

Refren.

     Kto nie czyni bliźniemu nic złego, *

     nie ubliża swoim sąsiadom,

4  kto za godnego wzgardy uważa złoczyńcę, *

     ale szanuje tego, kto się boi Pana.

Refren.

     Kto dotrzyma przysięgi dla siebie niekorzystnej, *

5  kto nie daje swych pieniędzy na lichwę

     i nie da się przekupić przeciw niewinnemu. *

     Kto tak postępuje, nigdy się nie zachwieje.

Refren.

Drugie czytanie                                                             Kol 1, 24-28

Cierpiąc z Chrystusem dopełniamy Jego dzieła

Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Kolosan.

Bracia:

Teraz raduję się w cierpieniach za was i ze swej strony w moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół. Jego sługą stałem się według zleconego mi wobec was Bożego włodarstwa: mam wypełnić posłannictwo głoszenia słowa Bożego.

Tajemnica ta, ukryta od wieków i pokoleń, teraz została objawiona Jego świętym, którym Bóg zechciał oznajmić, jak wielkie jest bogactwo chwały tej tajemnicy pośród pogan.

Jest nią Chrystus pośród was — nadzieja chwały.

Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka okazać doskonałym w Chrystusie.

Oto słowo Boże.

Śpiew przed Ewangelią                                                 Dz 16, 14b

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Otwórz, Panie, nasze serca,

abyśmy uważnie słuchali słów Syna Twojego.

Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.

Ewangelia                                                                         Łk 10, 38-42

Marta i Maria przyjmują Chrystusa

X Słowa Ewangelii według świętego Łukasza.

Jezus przyszedł do pewnej wsi. Tam niejaka niewiasta, imieniem Marta, przyjęła Go do swego domu. Miała ona siostrę, imieniem Maria, która siadła u nóg Pana i przysłuchiwała się Jego mowie. Natomiast Marta uwijała się koło rozmaitych posług. Przystąpiła więc do Niego i rzekła: « Panie, czy Ci to obojętne, że moja siostra zostawiła mnie samą przy usługiwaniu? Powiedz jej, żeby mi pomogła ».

A Pan jej odpowiedział: « Marto, Marto, troszczysz się i niepokoisz o wiele, a potrzeba mało albo tylko jednego. Maria obrała najlepszą cząstkę, której nie będzie pozbawiona ».

Oto słowo Pańskie.

Jakie są priorytety w moim życiu?

Żyjemy w czasach kiedy ustawicznie musimy określać sobie priorytety. Nie jesteśmy w stanie zajmować się wszystkim, wszystkiego śledzić, o wszystkim wiedzieć, mieć nad wszystkim kontrolę. Stąd każdy z nas musi ustawicznie wybierać to, co dla niego ważniejsze i tym samym odpuścić sobie coś innego, co według niego jest mniej ważne lub w ogóle nieważne.

Ci, którzy nie posiedli tej umiejętności wybierania tego co ważniejsze i "odpuszczania" sobie tego co mniej ważne, szarpią się i żyją w ustawicznym stresie i napięciu, a po jakimś czasie po prostu "pękają" i często kończą albo objawami poważnej nerwicy, albo nawet u psychologów czy w zakładach psychiatrycznych. Zdarza się (i to szczególnie w społeczeństwach bogatych), że ludzie żyjący w takim stresie wybierają nawet najbardziej tragiczne rozwiązanie czyli samobójstwo.

Dlaczego? Ano właśnie dlatego, że nie umieli ustawić w swoim życiu właściwej hierarchii wartości, nie umieli rozpoznać priorytetów, chcieli zajmować się wszystkim, zapominając o swoich ograniczonych możliwościach. Stąd tak ważna jest umiejętność rozpoznawania tego co naprawdę ważne w życiu.

To jest ważne także, a może szczególnie ważne w życiu ucznia Chrystusowego. Może się bowiem zdarzyć (i bardzo często się zdarza), że wyznawca Chrystusa jakby zapomina, co naprawdę jest ważne w jego życiu. Poświęca tak wiele uwagi i sił na rzeczy ostatecznie nieważne i drugoplanowe, że nie starcza mu już ani czasu, ani siły na rzeczy naprawdę ważne i istotne. Żyje niejako w amoku doczesności, goniąc i pędząc za karierą, zdobywaniem dóbr materialnych, pomnażaniem tych dóbr i używaniem życia. Zapomina o tym, że ostatecznym celem jego życia nie jest kupno kolejnego, najnowszego modelu samochodu, czy wyjazd na najbardziej nawet egzotyczne wakacje, ale … no właśnie CO? Czy tylko zapewnienie materialnego dostatku i dobrobytu rodzinie?

Nie mam czasu na modlitwę, bo dzień za krótki. Nie mam czasu na niedzielną Mszę świętą, bo za krótki tydzień. Nie mam czasu na Spowiedź, bo tyle innych, „ważnych” rzeczy do zrobienia. Z biedą przypominam sobie o tym, że jestem wierzącym w okresie świąt i jakichś uroczystości religijnych w rodzinie, ale na wszystko inne NIE MA CZASU.

Św. brat Albert, malarz, artysta, powstaniec, patriota a w końcu opiekun ubogich i odrzuconych przez społeczeństwo powiedział kiedyś takie bardzo piękne zdanie:

„Po co się niepokoić?

Bóg w nas, a my w Bogu

a wszystko inne tak mało istotne.”

Czy my o tym, aby nie zapominamy?  Czy nie jesteśmy tak bardzo zaaferowani doczesnością, że nie starcza nam sił i czasu na wieczność?

Co jest najważniejsze?

Marta i Maria, dwa skrzydła chrześcijańskiego życia, dwie strony medalu. Nie ma prawdziwego chrześcijańskiego życia i prawdziwego naśladowania Chrystusa bez autentycznej modlitwy. Ale nie ma też prawdziwego chrześcijaństwa, autentycznego świadectwa dawanego Chrystusowi bez czynnej miłości, bez pracy, bez zaangażowania.

Modlitwa bez pracy prowadzi do kwietyzmu. Praca i działalność bez modlitwy prowadzi do aktywizmu i nadmiernego stawiania na siebie.

Nie popłynie łódka mająca tylko jedno wiosło. Nie pofrunie ptak ze złamanym jednym skrzydłem. Nie ma prawdziwego chrześcijanina i ucznia Chrystusowego bez aktywności Marty i kontemplacji Marii. To jest znana benedyktyńska maksyma „ora et labora”.

Chrystus nie potępia gościnności i pracowitości Marty, ale upomina ją, aby nie zapomniała o czymś, o czym tak łatwo jest zapomnieć w życiu, aby nie zapomniała o kontemplacji i modlitwie.

A św. Augustyn miał powiedzieć:

"Módl się tak, jakby twoje zbawienie zależało od Boga,

ale pracuj tak, jakby twoje zbawienie zależało od ciebie."