Dz 13,14.43-52
Oni zaś przeszli przez Perge, dotarli do Antiochii Pizydyjskiej, weszli w dzień sobotni do synagogi i usiedli. A po zakończeniu zebrania, wielu Żydów i pobożnych prozelitów towarzyszyło Pawłowi i Barnabie, którzy w rozmowie starali się zachęcić ich do wytrwania w łasce Boga. W następny szabat zebrało się niemal całe miasto, aby słuchać słowa Bożego. Gdy Żydzi zobaczyli tłumy, ogarnęła ich zazdrość i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł. Wtedy Paweł i Barnaba powiedzieli odważnie: Należało głosić słowo Boże najpierw wam. Skoro jednak odrzucacie je i sami uznajecie się za niegodnych życia wiecznego, zwracamy się do pogan. Tak bowiem nakazał nam Pan: Ustanowiłem Cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi. Poganie, słysząc to radowali się i wielbili słowo Pańskie, a wszyscy, przeznaczeni do życia wiecznego, uwierzyli. Słowo Pańskie rozszerzało się po całym kraju. Ale Żydzi podburzyli pobożne a wpływowe niewiasty i znaczniejszych obywateli, wzniecili prześladowanie Pawła i Barnaby i wyrzucili ich ze swoich granic. A oni otrząsnąwszy na nich pył z nóg, przyszli do Ikonium, a uczniów napełniało wesele i Duch Święty.
Ap 7,9.14b-17
Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I rzekł do mnie: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili. Dlatego są przed tronem Boga i w Jego świątyni cześć Mu oddają we dnie i w nocy. A Zasiadający na tronie rozciągnie namiot nad nimi. Nie będą już łaknąć ani nie będą już pragnąć, i nie porazi ich słońce ani żaden upał, bo paść ich będzie Baranek, który jest pośrodku tronu, i poprowadzi ich do źródeł wód życia: i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu.
J 10,27-30
Rzekł do nich Jezus: Moje owce słuchają mego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki i nikt nie wyrwie ich z mojej ręki. Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. Ja i Ojciec jedno jesteśmy.
Moje owce słuchają mojego głosu
„Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za mną i Ja daję im życie wieczne. Nie zginą one na wieki...” Te słowa dzisiejszej Ewangelii należy czytać w połączeniu ze słowami z drugiego czytania, z Apokalipsy św. Jana: "Ujrzałem wielki tłum.… stojący przed tronem i przed Barankiem. A Siedzący na tronie rozciągnie nad nimi namiot. I nie będą już łaknąć ani pragnąć, a Baranek, który jest pośrodku tronu, poprowadzi ich do źródeł wód życia...”
Ów wielki tłum, stojący przed tronem, to owce, które słuchają głosu swego pasterza, to ci, którzy idą za Nim i za których on położył swoje życie. To w końcu ci, którzy żyją na wieki, bo posłuchali głosu Dobrego Pasterza.
Obrazowy przekaz dzisiejszej Liturgii Słowa powinien jednak znaleźć bardzo konkretne zastosowanie w moim chrześcijańskim życiu. Kilka pytań nasuwa się spontanicznie:
- czy ja rzeczywiście słucham głosu mojego Pasterza?
- kto -tak naprawdę- jest moim pasterzem?
- kogo słucham i za kim idę?
- czy aby przypadkiem nie słucham tych, którzy więcej obiecują, mniej wymagają lub ładniej mówią?
- czy znam mojego Pasterza i Mistrza, czy raczej tylko „pobieżnie i od wielkiego dzwonu”?
- czy nie należę raczej do grupy tych, którzy "odrzucili Słowo Boże", bo było ono niewygodne i zbyt wymagające (jak Żydzi z dzisiejszego pierwszego czytania Dz 13,46),
- czy nie przestraszyłem się faktu, że wymagania Chrystusa miałyby dla mnie zbyt daleko idące konsekwencje i musiałbym zrezygnować z niektórych nałogów, grzechów i zwykłych świństw?
- czy opowiedzenie się radykalne po stronie Chrystusa nie byłoby dla mnie równoznaczne z radykalnym opowiedzeniem się przeciwko "pasterzom i mistrzom tego świata"? A to czasami drogo kosztuje.
Takich pytań można by mnożyć i każdy z nas może ich sobie postawić znacznie więcej. Ważniejsze jednak od postawionych pytań jest szczere i uczciwe poszukiwanie odpowiedzi. A te, nie zawsze są dla mnie wygodne. Bo trzeba by było czasami przestać być ugodowym konformistą, bo trzeba by czasami umieć powiedzieć głośno i stanowczo: Nie zgadzam się, to jest nieuczciwe! Bo być z Chrystusem to bardzo często znaczy, być pod prąd i przeciwko tłumom i uznanym, ale papierowym autorytetom. Czy jednak dla wygód życia doczesnego nie wykluczam sam siebie z życia wiecznego?
No i ? Jakże często to moje słuchanie głosu Pasterza jest tylko pobieżne, powierzchowne i nijakie? Jakże często daję jedynie, że słucham, a w rzeczywistości nie słucham, albo tylko jednym uchem i bez uwagi, bez przywiązywania wag do tego, co Pasterz mówi? Jakże często sobie ten głos najzwyczajniej lekceważę?
Czyjego głosu ja słucham?
KOGO JA SŁUCHAM?
Za kim lub za czym idę?
Kilka schematów homiletycznych:
Czytania liturgiczne na czwartą Niedzielę Wielkanocną — zwaną często Niedzielą Dobrego Pasterza — podkreślają miłość Boga, Jego troskę o zbawienie wszystkich narodów oraz wezwanie do trwania przy Chrystusie mimo sprzeciwu i prześladowań. Poniżej przedstawiam 6 propozycji schematów homilii, które łączą wszystkie trzy teksty:
1. „Baranek i Pasterz — jeden Zbawiciel dla wszystkich”
Temat: Jezus Chrystus jako Dobry Pasterz i Baranek Boży — jednocześnie ofiara i pasterz prowadzący do życia wiecznego.
Rozwinięcie:
- J 10,27-30: Jezus zna swoje owce i nikt nie wyrwie ich z Jego ręki.
- Ap 7: Baranek prowadzi ich do źródeł życia — to On daje wieczne bezpieczeństwo.
- Dz 13: Jezus jako światłość dla pogan – Jego zbawcze dzieło przekracza granice Izraela.
Wnioski duszpasterskie: Zaufajmy Jezusowi nie tylko jako nauczycielowi, ale jako temu, który oddaje życie i prowadzi przez ciemność do światła.
2. „Kościół jako wspólnota zbawionych ze wszystkich narodów”
Temat: Zbawienie nie jest przywilejem jednego ludu — to zaproszenie dla wszystkich.
Rozwinięcie:
- Ap 7,9: tłum z każdego narodu stoi przed Barankiem.
- Dz 13: Paweł zwraca się do pogan – Bóg pragnie zbawienia całej ludzkości.
- J 10: owce słuchają Jego głosu – Jezus wzywa i zna każdego, niezależnie od pochodzenia.
Wnioski duszpasterskie: Otwartość, misyjność, przezwyciężenie klerykalizmu i ciasnego myślenia wewnętrznego Kościoła.
3. „Zazdrość i prześladowanie — reakcja na światło Ewangelii”
Temat: Jak ludzka zazdrość i opór wobec prawdy nie powstrzymują działania Boga.
Rozwinięcie:
- Dz 13: Żydzi odrzucają Ewangelię z zazdrości; Paweł nie zniechęca się.
- Ap 7: tłum pochodzi z „wielkiego ucisku” — cierpienie wpisane jest w drogę wiary.
- J 10: nikt nie wyrwie ich z ręki Jezusa – Boża ochrona trwa mimo prześladowań.
Wnioski duszpasterskie: Nie obawiać się niezrozumienia i sprzeciwu, lecz z odwagą i pokojem głosić Chrystusa.
4. „Głos Pasterza – rozeznawanie w hałasie świata”
Temat: Uczenie się słuchania Jezusa pośród wielu głosów i ideologii.
Rozwinięcie:
- J 10: Moje owce słuchają mojego głosu – jak go usłyszeć?
- Dz 13: nie wszyscy chcą słuchać – potrzeba wyboru.
- Ap 7: ci, którzy wytrwali, są przed tronem – słuchali głosu Baranka.
Wnioski duszpasterskie: Codzienne rozeznawanie, cisza modlitwy, kierownictwo duchowe jako sposoby słuchania Pasterza.
5. „Trwanie w łasce – duchowa wytrwałość owiec”
Temat: Czym jest trwanie w łasce Bożej mimo trudności i pokus.
Rozwinięcie:
- Dz 13: „zachęcali ich do wytrwania w łasce Boga”
- Ap 7: ci, którzy przeszli przez ucisk – wytrwali aż do końca.
- J 10: Jezus daje życie wieczne – nie chwilowe, lecz wieczne bezpieczeństwo.
Wnioski duszpasterskie: Wierność w modlitwie, sakramentach, wspólnocie Kościoła mimo zmęczenia i prób.
6. „Światłość dla pogan – misja Kościoła dzisiaj”
Temat: Powrót do misyjnych korzeni Kościoła – Ewangelia nie jest dla wybranych, ale dla świata.
Rozwinięcie:
- Dz 13: „ustanowiłem cię światłością dla pogan”
- Ap 7: wielki tłum z różnych języków – efekt misji.
- J 10: Jezus zna swoje owce – również te, które jeszcze Go nie znają.
Wnioski duszpasterskie: Nowa ewangelizacja, świadectwo życia chrześcijańskiego, głoszenie z radością i pokojem.
Bardziej szczegółowe opracowanie dwóch schematów homilii na IV Niedzielę Wielkanocną (Dobrego Pasterza), na podstawie tekstów: Dz 13,14.43-52; Ap 7,9.14b-17; J 10,27-30.
🟨 SCHEMAT HOMILII 1: „Baranek i Pasterz — jeden Zbawiciel dla wszystkich”
🔷 TEMAT GŁÓWNY:
Jezus Chrystus jest jednocześnie Barankiem ofiarnym i Dobrym Pasterzem. Prowadzi swoje owce do życia wiecznego, bez względu na pochodzenie, narodowość czy status.
🟦 WPROWADZENIE:
- W dzisiejszych czytaniach widzimy Jezusa jako Tego, który nie tylko oddaje życie, ale też osobiście troszczy się o każdego wierzącego.
- Chrześcijaństwo to nie zbiór zasad — to relacja z Żywym Bogiem, który zna nas po imieniu i prowadzi nas do zbawienia.
🟪 CZĘŚĆ I — Dobry Pasterz zna swoje owce (J 10,27-30)
- Jezus nie mówi o tłumie, ale o owcach, które słuchają, idą i są znane przez Niego.
- „Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki” – obraz bezpieczeństwa, który daje relacja z Chrystusem.
- Jezus i Ojciec są jedno – nasza wiara ma fundament w miłości Trójcy.
🟪 CZĘŚĆ II — Baranek, który prowadzi do źródeł wody życia (Ap 7,9.14b-17)
- Baranek stoi pośrodku tronu – symbol ofiary i panowania.
- To ci, którzy „przychodzą z wielkiego ucisku” – życie chrześcijańskie nie unika cierpienia.
- Baranek nie tylko zmył ich grzechy, ale teraz prowadzi ich – to pasterska funkcja Jezusa po zmartwychwstaniu.
🟪 CZĘŚĆ III — Zbawienie dla wszystkich narodów (Dz 13,46-49)
- Paweł i Barnaba kierują Ewangelię do pogan — pokazuje to uniwersalność zbawienia.
- „Ustanowiłem cię światłością dla pogan” – już prorocy zapowiadali misję uniwersalną.
- Poganie radowali się – radość z Ewangelii jest znakiem działania Ducha Świętego.
🟦 ZAKOŃCZENIE:
- Jezus jako Baranek oddaje życie, a jako Pasterz prowadzi do życia.
- Niezależnie od pochodzenia i historii — każdy może zostać Jego owcą.
- Zaufajmy temu, który zna nas po imieniu i nigdy nas nie opuści.
🟩 SCHEMAT HOMILII 4: „Głos Pasterza – rozeznawanie w hałasie świata”
🔷 TEMAT GŁÓWNY:
W świecie pełnym hałasu, ideologii i fałszywych autorytetów, kluczowe jest rozpoznanie prawdziwego głosu Pasterza. Tylko On prowadzi do życia wiecznego.
🟦 WPROWADZENIE:
- Żyjemy w czasie „hałasu informacyjnego”, duchowego chaosu.
- Tak jak owce znają głos pasterza, tak chrześcijanin musi nauczyć się rozpoznawać głos Jezusa.
🟪 CZĘŚĆ I — Moje owce słuchają mojego głosu (J 10,27-30)
- Słuchanie – postawa uważności, otwartości i posłuszeństwa.
- Znajomość głosu – możliwa tylko przez relację, modlitwę, ciszę.
- „Idą one za Mną” – nie wystarczy słuchać, trzeba iść, działać, wybierać.
🟪 CZĘŚĆ II — Odrzucenie głosu Boga z powodu zazdrości i dumy (Dz 13,44-46)
- Żydzi widząc tłumy – zazdrość, sprzeciw, bluźnierstwo.
- Głos Jezusa nie zawsze jest miły dla ucha – czasem wzywa do zmiany.
- Paweł i Barnaba głoszą dalej – nie zatrzymują się na odrzuceniu.
🟪 CZĘŚĆ III — Ci, którzy wytrwali, słuchali i rozeznali (Ap 7,14b-17)
- „Przychodzą z wielkiego ucisku” – wytrwałość w wierze mimo prób.
- Rozpoznali Baranka jako prawdę i źródło życia.
- Jezus prowadzi do źródeł wód życia – to efekt dobrego rozeznania i wierności.
🟦 ZAKOŃCZENIE:
- Czy w świecie pełnym hałasu i zamieszania potrafimy rozpoznać głos Pasterza?
- Jak pielęgnuję ciszę serca, modlitwę, rozeznanie duchowe?
- Nie każdy głos jest od Boga — ale Jego głos prowadzi do życia wiecznego. Słuchajmy i idźmy za Nim.
A oto pełny konspekt homilii na IV Niedzielę Wielkanocną, oparty na schemacie 3 – „Zazdrość i prześladowanie – reakcja na światło Ewangelii”
🔶 TYTUŁ HOMILII:
„Zazdrość i prześladowanie — reakcja na światło Ewangelii”
🔷 TEKSTY LITURGICZNE:
- I czytanie: Dz 13,14.43-52
- II czytanie: Ap 7,9.14b-17
- Ewangelia: J 10,27-30
🟦 WPROWADZENIE
„Światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej umiłowali ciemność” (por. J 3,19).
Dzisiejsza liturgia słowa pokazuje, że głoszenie prawdy — Ewangelii — budzi radość w sercach wielu, ale też sprzeciw i prześladowanie u innych.
To zjawisko nie dotyczy tylko czasów Pawła i Barnaby – dzieje się nadal.
🟨 PUNKT 1: Zazdrość wobec działania Boga
Tekst: Dz 13,44-45 – „Żydów ogarnęła zazdrość i bluźniąc, sprzeciwiali się temu, co mówił Paweł”.
- Zazdrość nie z powodu kłamstwa, ale z powodu tłumów, które garnęły się do słuchania Ewangelii.
- Człowiek potrafi znieść cudze grzechy, ale czasem nie potrafi znieść cudzej łaski.
- Jak często jesteśmy zazdrośni o duchowy sukces innych? O ich wiarę, powołanie, gorliwość?
- Zazdrość duchowa jest cichym trucicielem duszy. Zabija radość Ewangelii i współodczuwanie.
🟩 Aplikacja: Pytajmy siebie — czy cieszę się, gdy inni się nawracają? Czy umiem świętować Boże działanie u innych, czy raczej oceniam i dystansuję się?
🟨 PUNKT 2: Ewangelia jako światło, które wywołuje reakcje
Tekst: Dz 13,47 – „Ustanowiłem cię światłością dla pogan”.
- Światło Ewangelii to nie bajka – ono rozjaśnia ciemności serca i wywołuje reakcje: radość lub bunt.
- Ci, którzy byli gotowi – „radowali się i wielbili słowo Pańskie”. Inni – wzniecili prześladowanie.
- Reakcje ludzi na Ewangelię mówią więcej o ich sercach niż o samym głoszeniu.
🟩 Aplikacja: Nie dziw się, gdy twoja wiara spotyka się z niezrozumieniem – to normalne. Prawdziwe światło oślepia tych, którzy kochają ciemność.
🟨 PUNKT 3: Wierność mimo prześladowań prowadzi do chwały
Tekst: Ap 7,14b-17 – „To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku”.
- Obraz tłumu zbawionych to nie scena beztroskiego życia, ale nagroda za wierność w cierpieniu.
- Baranek (Jezus) ich paść będzie – kto był z Nim w cierpieniu, będzie z Nim w chwale.
- „Każdą łzę otrze Bóg z ich oczu” – to zapowiedź nagrody za wierność mimo sprzeciwu.
🟩 Aplikacja: Przypomnij sobie, że wierność nie zawsze oznacza sukces tu i teraz. Ale oznacza sens, nadzieję i życie wieczne.
🟨 PUNKT 4: Jezus – Pasterz, który nie opuszcza prześladowanych
Tekst: J 10,28-30 – „Nikt nie wyrwie ich z mojej ręki”.
- Jezus nie mówi, że Jego owce nie będą atakowane – mówi, że nie zostaną wyrwane.
- Ochrona Boża to nie brak trudności, ale pewność obecności w trudnościach.
- Jezus i Ojciec są jedno – to znaczy: nasze bezpieczeństwo jest pewne.
🟩 Aplikacja: Trzymaj się mocno ręki Pasterza. Nie bój się sprzeciwu. Prawdziwa moc jest w wytrwałości, nie w sile głosu.
🟦 ZAKOŃCZENIE
- Ewangelia to światło. A światło zawsze wywołuje reakcję.
- Możesz ją przyjąć z radością jak poganie, albo odrzucić z zazdrości jak faryzeusze.
- Nie dziw się, że gdy świecisz, przyciągasz spojrzenia – i te zachwycone, i te niechętne.
- Ale nikt nie wyrwie cię z Jego ręki. Trwaj.
🙏 MODLITWA WIERNYCH (propozycja 5 wezwań):
- Za Kościół święty, aby nie lękał się głosić Ewangelii nawet tam, gdzie spotyka go sprzeciw – Ciebie prosimy...
- Za prześladowanych chrześcijan, aby czuli obecność Dobrego Pasterza – Ciebie prosimy...
- Za tych, którzy zazdroszczą łask innym, aby ich serca otwarły się na radość i wdzięczność – Ciebie prosimy...
- Za naszą parafię, byśmy byli świadkami światła Chrystusa w świecie – Ciebie prosimy...
- Za zmarłych, aby Baranek poprowadził ich do źródeł wody życia – Ciebie prosimy...
📘 Cytat do rozważenia lub końcowego komentarza:
„Świat was nienawidzi, bo Ja was wybrałem ze świata” (J 15,19).
Nie bójmy się być inni – bójmy się nie być Chrystusowi.
Niekonwencjonalna homilia według schematu 6 – „Światłość dla pogan – misja Kościoła dzisiaj”
🎤 [WPROWADZENIE: Obraz współczesności – świat w ciemności]
Wyobraź sobie, że siedzisz w pokoju bez światła. Jest cicho. I nagle słyszysz, że ktoś otwiera drzwi. Pojawia się światło.
Nie raz już słyszałeś to porównanie – Jezus jako światłość świata. Ale czy nie oswoiliśmy się z tą metaforą? Czy „światłość” nie stała się dla nas tylko religijnym frazesem? Tymczasem Słowo Boże dziś nie pozwala nam być biernymi obserwatorami. Dziś Jezus zapala światło – a my mamy to światło nieść dalej.
🔥 I. Czas skończyć z Kościołem zamkniętym w wieży z kości słoniowej
„Ustanowiłem cię światłością dla pogan, abyś był zbawieniem aż po krańce ziemi” (Dz 13,47)
Nie mówi tego apostoł Paweł sam od siebie. On cytuje proroctwo Izajasza. To nie jest plan „misyjny” jakiejś organizacji. To Boży plan na Jego lud.
A więc nie tylko dla Pawła. Nie tylko dla zakonnika w Tanzanii czy księdza na Filipinach.
To Boży plan dla Kościoła — czyli dla mnie i dla ciebie.
Zbyt długo traktowaliśmy misje jako „coś, co robią inni, daleko”.
Ale „poganie” są też dziś blisko:
- w biurze obok nas,
- w klasie,
- w naszej rodzinie.
Czy wierzysz w to, że ty jesteś posłany? Tak, ty — człowiek z Facebookiem, kredytem hipotecznym i wątpliwościami.
Jeśli w to nie wierzysz, to albo nie rozumiesz chrztu, albo zapomniałeś, że jesteś ochrzczony.
🌍 II. „Wielki tłum z każdego narodu” – wizja Kościoła jutra (Ap 7,9)
Jan widzi coś, czego my dziś często nie chcemy widzieć – Kościół różnorodny, barwny, wielojęzyczny.
Nie jednolity. Nie taki sam. Ale zjednoczony przed Barankiem.
A co my robimy?
- Dzielimy się na „tradycyjnych” i „nowoczesnych”,
- Na „otwartych” i „zachowawczych”,
- Nawet w jednej parafii potrafimy nie podać sobie ręki.
A Jan widzi Kościół, który śpiewa jednym głosem – mimo że mówi tysiącami języków.
Jeśli misja ma sens, to nie dlatego, że chcemy „nawracać na swoją wersję wiary”,
ale dlatego, że wszyscy mamy się spotkać przed Barankiem.
🐑 III. Dobry Pasterz zna swoje owce — nawet te, które są jeszcze poza stadem (J 10,27-30)
Chrystus mówi:
„Moje owce słuchają mego głosu. Znam je.”
Zauważ: On nie mówi tylko o owcach, które już są w owczarni.
W innym fragmencie dodaje: „Mam też inne owce, które nie są z tej owczarni.”
Znasz takie owce.
- Twoja córka, która odrzuciła Kościół.
- Twój przyjaciel, który mówi „wierzę, ale nie praktykuję”.
- Młody człowiek, który twierdzi, że Kościół to instytucja opresji.
Oni też są Jego owcami.
I pytanie brzmi: czy usłyszą Jego głos dzięki tobie – czy mimo ciebie?
🧭 IV. Kościół misyjny, czyli Kościół obecny
Być światłością nie oznacza mówić więcej.
Oznacza być obecnym:
- w dialogu,
- w cierpieniu,
- w pytaniach,
- w kulturze.
Zamiast narzekać, że ludzie nie przychodzą do kościoła – Kościół musi wyjść do ludzi.
Nie po to, by się przypodobać, ale by być z nimi tak, jak Jezus był z celnikami, cudzołożnicami, zagubionymi.
Światłość nie krzyczy.
Światłość po prostu jest.
🕯️ ZAKOŃCZENIE – Jesteś zapalonym knotem
Wiele lat temu pewien afrykański katechista powiedział misjonarzowi:
„Nie chcę, żebyś był moim mistrzem.
Chcę, żebyś był moim bratem.
Chcę widzieć, że w twoim sercu pali się to samo światło”.
Nie musisz być kaznodzieją, by być misjonarzem.
Wystarczy, że nie zgasisz tego światła, które w tobie się pali.
A kiedy trzeba — zapalisz nim cudze serce.
🙏 MODLITWA KOŃCOWA (do rozważenia po homilii)
„Panie, spraw, abyśmy nie bali się być światłem.
Nie światłem, które razi, ale które prowadzi.
Nie światłem, które oślepia, ale które ogrzewa.
Nie światłem z latarki, ale światłem świecy –
które wypala się dla innych.”
🕊️ Homilia na IV Niedzielę Wielkanocną – „Kogo ja słucham?”
„Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je. Idą one za Mną i Ja daję im życie wieczne”.
(J 10,27–28)
🔷 Wprowadzenie
Dzisiejsze Słowo Boże nie pyta o to, czy należymy do Kościoła, ani czy potrafimy odmówić wyznanie wiary. Pyta głębiej i bardziej osobiście:
Kogo ja naprawdę słucham? Za kim idę? Kto jest moim pasterzem?
To nie są pytania retoryczne. To pytania zbawienne.
🐑 1. Owce, które słuchają
Jezus mówi: „Moje owce słuchają mojego głosu”.
Nie mówi: znają moje nauczanie, były ochrzczone, chodzą do kościoła.
Mówi: słuchają mnie.
A słuchać – to znaczy:
- poświęcać uwagę,
- rozróżniać głosy,
- dać się prowadzić, nawet jeśli droga nie zawsze się podoba.
I tu pojawia się problem.
Bo współczesny świat krzyczy. Wiele głosów mówi nam, co mamy robić:
- reklama: „jesteś tego wart” — więc sięgnij po przyjemność,
- media społecznościowe: „bądź sobą” — ale nie tym, kim jesteś, tylko kim się klika,
- ideologie: „bądź wolny” — ale od prawdy, od odpowiedzialności, od Boga.
A głos Jezusa?
Cichy, ale nie milczący. Prosty, ale wymagający. Pokorny, ale pełen mocy.
💥 2. Słuchać – czyli wybierać
Słuchanie w Biblii to nie jest bierna czynność.
To akt posłuszeństwa serca, który prowadzi do działania.
A zatem słucham – albo udaję, że słucham.
W Księdze Dziejów Apostolskich widzimy ludzi, którzy odrzucili Słowo Boże.
Dlaczego? Bo zazdrościli, bo słowo ich uwierało, bo prawda kłóciła się z wygodą.
Dziś dzieje się to samo.
Głos Chrystusa nie zawsze jest mile widziany:
- w rozmowach towarzyskich – bo „nie wypada być zbyt religijnym”,
- w decyzjach politycznych – bo „trzeba się dogadać z każdym”,
- w sumieniu – bo „to zbyt wiele by mnie kosztowało”.
Ilu z nas słyszy głos Pasterza – ale mówi w duchu: „To nie na dziś. Jeszcze nie teraz. To zbyt radykalne.”?
🕯️ 3. Czy Chrystus zna mnie po imieniu?
Pan mówi: „Ja znam moje owce”.
Zna nie tylko moje imię, ale moje życie, moje rany, moje zmagania, moje grzechy.
Ale czy ja znam Jego głos?
Czy potrafię Go odróżnić od szumu świata?
Bo można znać wszystkie dogmaty, a nie znać Pasterza.
Można słuchać tylko „po swojemu”, „od święta”, „jak mi pasuje”.
Ale prawdziwe słuchanie Jezusa zmienia decyzje, prowadzi do rezygnacji z grzechu, prowadzi do miłości, która nie jest tylko uczuciem, ale postawą.
🌄 4. Gdzie kończy się ta droga? – Obraz Apokalipsy
Apokalipsa daje nam dziś piękny i wzruszający finał tej historii:
„Baranek poprowadzi ich do źródeł wód życia i każdą łzę otrze Bóg z ich oczu.”
Ci, którzy szli za Nim przez cierpienie, przez ucisk, przez sprzeciw świata,
teraz stoją przed tronem – już nie głodni, nie zagubieni, bezpieczni na zawsze.
To nie obraz bajki – to konsekwencja wyboru, konsekwencja słuchania Jego głosu.
🙏 Zakończenie: Czas wybrać
Bracie, Siostro – pytanie dziś jest jedno i jest bezpośrednie:
Kogo naprawdę słuchasz?
Czyjego głosu uważnie szukasz, kiedy trzeba podjąć decyzję?
Kto mówi ci, co jest dobre, a co złe?
Kto ci mówi, co warto, a co nie?
Chrystus nie mówi: „Słuchaj mnie trochę”.
Mówi: „Moje owce słuchają mnie… i idą za Mną”.
A ja?
Czy tylko słucham... czy już idę?
🕯️ Krótkie wezwanie do refleksji:
„Bo być z Chrystusem to bardzo często znaczy, być pod prąd i przeciwko tłumom i uznanym, ale papierowym autorytetom.”
A w zamian — On daje życie wieczne.
