PIERWSZE CZYTANIE
Prz 8, 22-31
Mądrość zrodzona przed stworzeniem świata
Czytanie z Księgi Przysłów
Tak mówi Mądrość Boża:
«Pan mnie zrodził jako początek swej mocy, przed dziełami swymi, od pradawna. Od wieków zostałam ustanowiona, od początku, przed pradziejami ziemi.
Przed oceanem zostałam zrodzona, przed źródłami pełnymi wód; zanim góry zostały założone, przed pagórkami zostałam zrodzona. Nim glebę i pola uczynił, przed pierwszymi skibami roli.
Gdy niebo umacniał, z Nim byłam, gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód; gdy w górze utwierdzał obłoki, gdy źródła wielkiej Otchłani umacniał, gdy morzu ustawiał granice, by wody z brzegów nie wystąpiły; gdy ustalił fundamenty ziemi. I byłam przy Nim mistrzynią, rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim. Igrając na okręgu ziemi, radowałam się przy synach ludzkich».
Oto słowo Boże.
DRUGIE CZYTANIE
Rz 5, 1-5
Pokój z Bogiem przez Chrystusa w Duchu Świętym
Czytanie z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia:
Dostąpiwszy usprawiedliwienia dzięki wierze, zachowajmy pokój z Bogiem przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa; dzięki Niemu uzyskaliśmy na podstawie wiary dostęp do tej łaski, w której trwamy, i chlubimy się nadzieją chwały Bożej. Ale nie tylko tym, lecz chlubimy się także z ucisków, wiedząc, że ucisk wyrabia wytrwałość, a wytrwałość – wypróbowaną cnotę, wypróbowana zaś cnota – nadzieję. A nadzieja zawieść nie może, ponieważ miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany.
Oto słowo Boże.
EWANGELIA
J 16, 12-15
Wszystko, co ma Ojciec, jest moje; Duch z mojego weźmie i wam objawi
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Oto słowo Pańskie.
Dzisiaj Pan Bóg zaprasza nas na najwyższe piętra samego nieba, tam, gdzie przebywa on sam, Jedyny Bóg w Trzech Osobach.
Zaprasza nas nie do zrozumienia, bo jest to niemożliwe dla ludzkiego rozumu, ale zaprasza nas do kontemplacji, do uwielbienia, do zachwycenia się Nim samym.
On sam bowiem objawia się — w Piśmie Świętym — jako Trójjedyny Bóg:
Bóg - kochający i Miłosierny Ojciec, Stworzyciel, Który z miłości powołuje wszystko do istnienia,
Bóg - zbawiający Syn, Który z miłości cierpieniem swoim odnawia całe stworzenie,
Bóg - uświęcający i pocieszający Duch Boży, Który swoją Mocą, Mądrością i Miłością podtrzymuje wszystko w istnieniu ...
To objawia nam Chrystus, kiedy mówi w Ew. św. Mateusza:
„Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” [Mt 28,19].
Ale też tę kontemplację Boga w Trójcy Jedynego możemy oprzeć na innych fragmentach Pisma Świętego.
Najpierw jednak zasadnicze rozróżnienie, aby nie było pomyłek.
Biblijna greka, a później łacina rozróżnia dwa rodzaje miłości:
Amor concupiscentia — to jest miłość uczuciowa, pożądawcza, emocjonalna i kapryśna, pragnąca dobra dla siebie, często tylko cielesna, poszukująca przyjemności i samozadowolenia. Z tym mamy do czynienia w naszym ludzkim, czasami egoistycznym i cielesnym życiu.
I druga, to jest:
Caritas benevolentia — to jest miłość życzliwa, pragnąca dobra dla osoby kochanej, udzielająca się, wylewająca się ku osobie kochanej.
Tę drugą mogą łatwiej zrozumieć matki mające małe dziecko. One całe są nastawione na dobro dziecka. Ich miłość jest właśnie życzliwa, obdarzająca, udzielająca się, całkowicie nastawiona na drugą osobę.
Kiedy św. Jan mówi:
„Myśmy poznali i uwierzyli miłości, jaką Bóg ma ku nam. Bóg jest Miłością: kto trwa w miłości, trwa w Bogu, a Bóg trwa w nim” [1 J 4,16].
To właśnie tę drugą miłość, Caritas Benevolentia ma na myśli. Bóg jest taką właśnie MIŁOŚCIĄ, życzliwą, pragnącą dobra osoby kochanej, udzielającą się, wylewającą się ku osobie kochanej.
Ale skoro „Bóg jest Miłością, to przecież nie może być sam…”.
Taka jest właśnie prawda o Trójcy Świętej. Jej tajemnicą jest Miłość, która nie może istnieć inaczej, jak tylko w relacji, w komunii osób, we wspólnocie. Nie może być sama. Miłość potrzebuje kogoś, aby kochać i jednocześnie odpowiadać miłością na miłość. Bóg jest więc relacją, wspólnotą, komunią osób, które wzajemnie okazują sobie MIŁOŚĆ.
Jeden ze św. Ojców Kościoła mówi jednak tak:
„Bóg Ojciec ujrzał swoje Słowo, swą drgającą życiem myśl nieskończenie piękną, swego Syna i uniósł się zachwytem. Syn ujrzał Ojca, Jego Absolut, potęgę, doskonałość i też został uniesiony, porwany zachwytem. Z tego Boskiego zetknięcia się powstaje nieskończona Miłość. Miłość wiekuista, niewyczerpana, która jest właśnie Trzecią Osobą, Osobą Ducha Świętego. I to są Trzej w jedności. Ojciec przez nikogo nie stworzony, Syn przez Ojca zrodzony i Duch Święty, Miłość wzajemna Ojca i Syna.”
Ale, tak również, Bóg w swoim Synu – Jezusie Chrystusie kocha każdego z nas.
Św. Paweł pisze bowiem:
„Miłość Boża rozlana jest w sercach naszych przez Ducha Świętego, który został nam dany” [Rz 5,5].
Duch jest wzajemnym darem (MIŁOŚCIĄ) Ojca i Syna, jest uosobieniem Ich wzajemnej Miłości. Duch jest MIŁOŚCIĄ Boga Ojca do Syna i Miłością Syna do Ojca.
Więcej na temat tej relacji, tej wspólnoty możemy wywnioskować z tego co Bóg sam objawia stwarzając człowieka.
„A wreszcie rzekł Bóg: Uczyńmy człowieka na Nasz obraz, podobnego Nam” [Rdz 1,26].
„Stworzył więc Bóg człowieka na swój obraz, na obraz Boży go stworzył: stworzył mężczyznę i niewiastę” [Rdz 1,27].
Stworzony przez Boga człowiek (mężczyzna i kobieta), stworzony na obraz i podobieństwo Boga jest wspólnotą, komunią osób, ożywianą przez miłość. I ta miłość jest płodna, stwarzająca, udzielająca się. Jej efektem, jej owocem jest trzecia osoba, dziecko.
I na zakończenie coś niesamowitego. Jesteśmy powołani do życia w Trójcy, do uczestnictwa w Miłości, owej Caritas Benevolentia, którą jest Bóg.
Kiedy bowiem św. Paweł pisze w 1 Liście do Koryntian:
„…ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują” [1 Kor 2,9], to, właśnie to ma na myśli. Bóg przygotował nam niesamowitą egzystencję w swojej obecności.
My jednak, zanurzeni w materialności nie potrafimy się z niej wyrwać i dlatego takie rozważania wydają nam się bardzo często jałowe i nierealne. A szkoda….
Rozwińmy jeszcze kilka myśli:
Bóg - kochający i Miłosierny Ojciec, Stworzyciel, Który z miłości powołuje wszystko do istnienia,
Bóg - zbawiający Syn, Który z miłości cierpieniem swoim odnawia całe stworzenie,
Bóg - uświęcający i pocieszający Duch Boży, Który swoją Mocą, Mądrością i Miłością podtrzymuje wszystko w istnieniu ...
Ojciec, Syn i Duch są jedno
Trójca Święta jest tajemnicą wiary w sensie ścisłym. Znaczy to, że jest jedną z ukrytych tajemnic Boga, które nie mogą być poznane przy pomocy ludzkich zmysłów, a nawet przy pomocy rozumu. Mogą być wierzącemu człowiekowi jedynie przybliżone przez samego Boga. Na tym właśnie polega Objawienie. Bóg objawił się nam jako Trójca i to powinno nam wystarczyć. Nie powinniśmy chcieć za wszelką cenę, przy pomocy naszego rozumu, dotrzeć do sedna tej tajemnicy. Przecież i tak nie zdołamy tego uczynić. Nawet po objawieniu człowiek nie może jej pojąć, ale może ją przyjąć.
Tajemnica ta została ludziom objawiona przez Jezusa Chrystusa. Wszystkie Ewangelie wyraźnie mówią o trzech Osobach Boskich: Bogu Ojcu, Synu Bożym i Duchu Świętym. Pan Jezus przed swym odejściem do nieba powiedział Apostołom: „Dana jest mi wszelka władza w niebie i na ziemi. Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28 19-20).
Katechizm Kościoła Katolickiego mówi: „Tajemnica Trójcy Świętej stanowi centrum tajemnicy wiary i życia chrześcijańskiego. Tylko sam Bóg, objawiając się, może nam pozwolić poznać się jako Ojciec, Syn i Duch Święty” (261).
Oznacza to, że choć każda z Osób Boskich w Trójcy Świętej jest na równi, ma inne pochodzenie. Bóg Ojciec nie pochodzi od nikogo, Syn Boży pochodzi przez odwieczne zrodzenie od Ojca, a Duch Święty pochodzi przez wspólne tchnienie miłości Ojca i Syna. Pierwszą Osobę charakteryzuje ojcostwo, drugą – synostwo, a trzecią – pochodzenie od Ojca i Syna. Choć każda z tych Osób ma inne przymioty, razem tworzą najpiękniejszą Jedność, jaka może istnieć.
Tęsknię za Tobą Przenajświętsze Bytowanie.
Tęsknota
Tęsknię za tobą Przenajświętsze Bytowanie,
Ojcze i Synu, Duchu Święty Panie.
Za Tobą, Który byłeś, Który jesteś
i Który nigdy być nie przestaniesz,
Za Tobą, którego umysł zrozumieć nie jest w stanie,
Boś jest Istnieniem Samoistnym, najczystszą Miłością.
Tęsknię za Tobą Panie, mą nicością…
Tęsknię za Tobą Panie …
Boże, Którego nikt, nigdy pojąć i zrozumieć nie zdoła.
I słowa, aby to wyrazić zbraknie
Tęsknię za Tobą Przenajświętsza Trójco
za Tobą Boże Ojcze, Boże Synu i Duchu Święty,
Boże, któryś JEST Niepojęty
Tęsknię za Tobą Przenajświętsze Bytowanie.
- Ojcze Stworzycielu, Który wszystko do istnienia powołujesz,
- Synu Boży Zbawicielu, Który nie zawahałeś się cierpieniem odnowić całe stworzenie,
- Duchu Święty, Który swoją Mocą, Mądrością i Miłością podtrzymujesz wszystko w istnieniu ...
Tęsknię za Tobą Przenajświętsze Bytowanie
Tęsknię za Tobą Panie …
Wiersz z mojego tomiku poezji: „Modlitwa i Poezja Religijna” można zamówić na stronie: mow5.kazania.org
Na uroczystość Najświętszej Trójcy, liturgia słowa objawia tajemnicę wewnętrznego życia Boga – relacji Ojca, Syna i Ducha Świętego – i ukazuje, jak ta tajemnica wpływa na stworzenie, historię zbawienia i nasze życie duchowe. Oto kilka tematów i propozycji homilii na podstawie dzisiejszych czytań:
TEMAT 1: Mądrość u początku stworzenia – obraz preegzystencji Syna
Tekst: Prz 8, 22–31
Motyw homilii: Chrystus jako Mądrość Przedwieczna – fundament świata i źródło życia.
Główne myśli:
- Mądrość zrodzona „przed wiekami” to obraz Chrystusa – Słowa, przez które „wszystko się stało” (por. J 1,3).
- Chrystus jako Mistrzyni i Radość Ojca – wieczna komunia, nieustanne trwanie w miłości.
- Mądrość nie jest zimną ideą, lecz dynamiczną relacją: gra, cieszy się, raduje przy synach ludzkich – to echo pasji Boga dla człowieka.
Propozycja pogłębienia:
Homilia może rozwinąć refleksję nad tym, jak Chrystus – będąc odwiecznym – uczestniczy w stworzeniu, prowadząc nas do Ojca, i jak Jego mądrość zaprasza nas do życia pełnego sensu i harmonii.
TEMAT 2: Miłość Boża rozlana w sercach – działanie Trójcy w nas
Tekst: Rz 5, 1–5
Motyw homilii: Bóg Trójjedyny mieszka w nas przez wiarę, nadzieję i miłość.
Główne myśli:
- Trójca nie jest abstrakcyjną ideą – jest Osobową Miłością, która działa w historii.
- Przez Chrystusa mamy pokój z Bogiem – to pokój Ojca, który nas pojednał przez Syna.
- Duch Święty rozlewa w nas miłość – to On jest darem Ojca i Syna, pieczęcią Bożej obecności.
Propozycja pogłębienia:
Homilia może podkreślić, że Trójca nie jest tylko tajemnicą teologiczną, lecz osobistym doświadczeniem każdego wierzącego. Tam, gdzie jest miłość, tam działa Duch; tam, gdzie nadzieja – jest obecność Ojca i Syna.
TEMAT 3: Duch Prawdy prowadzi Kościół – objawienie Trójcy
Tekst: J 16, 12–15
Motyw homilii: Objawienie Trójcy nie jest jednorazowe – Duch Święty prowadzi nas w czasie.
Główne myśli:
- Jezus nie objawił wszystkiego – Duch Prawdy nadal „prowadzi” Kościół do pełni prawdy.
- Duch nie mówi sam od siebie – działa w komunii z Ojcem i Synem. Przez Ducha objawia się cała Trójca.
- Trójca jako wspólnota Osób – wzór dla Kościoła, który ma żyć w relacji, prawdzie, wspólnocie.
Propozycja pogłębienia:
Można zwrócić uwagę na rolę Ducha Świętego w historii zbawienia i w naszym życiu – jak On odsłania coraz głębiej prawdę o Bogu i prowadzi nas do zjednoczenia z Ojcem przez Chrystusa.
TEMAT 4: Trójca Święta jako wzór wspólnoty i relacji
Motyw homilii: Jedność w różnorodności – Boski wzorzec dla ludzkich wspólnot.
Główne myśli:
- Trójca jako wspólnota Osób, które są różne, ale zjednoczone w miłości.
- Kościół, małżeństwo, rodzina – powołane do życia w takiej właśnie jedności.
- Nasze relacje mogą być odzwierciedleniem Trójcy, gdy budujemy je na miłości i prawdzie.
Propozycja pogłębienia:
W świecie podziałów warto ukazać, że jedność nie musi oznaczać jednolitości – w Bogu samym istnieje bogata różnorodność i doskonała komunia.
TEMAT 5: Czas kontemplacji Tajemnicy – zamiast wyjaśniania, adoracja
Motyw homilii: Trójca Święta to nie problem do rozwiązania, lecz Tajemnica do adoracji.
Główne myśli:
- „Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia…” – Bóg mówi, ale człowiek musi dorastać do przyjęcia.
- Trójca przekracza nasze pojęcia – trzeba jej słuchać, nie tylko ją tłumaczyć.
- Liturgia jako uprzywilejowane miejsce spotkania z Tajemnicą – modlitwa, cisza, zachwyt.
Propozycja pogłębienia:
W dobie nadmiaru słów i informacji warto zaprosić wiernych do ciszy wobec Boga, do „zachwytu nad tajemnicą”, która nas przerasta, ale też pociąga.
