Wieczorna Msza wigilijna
Pierwsze czytanie - Dz
3, 1-10
Piotr
uzdrawia chromego od urodzenia
Czytanie
z Dziejów Apostolskich.
Gdy
Piotr i Jan wchodzili do świątyni na modlitwę o godzinie dziewiątej, wnoszono
właśnie pewnego człowieka, chromego od urodzenia. Kładziono go codziennie przy
bramie świątyni, zwanej Piękną, aby wstępujących do świątyni prosił o jałmużnę.
Ten, zobaczywszy Piotra, i Jana, gdy mieli wejść do świątyni, prosił ich o
jałmużnę.
Lecz
Piotr wraz z Janem, przypatrzywszy mu się, powiedzieli: « Spójrz na
nas ». A on patrzył na nich, oczekując od nich jałmużny.
Piotr
powiedział: « Nie mam srebra ani złota, ale co mam, to ci daję: W imię
Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, chodź! »
I
ująwszy go za prawą rękę, podniósł go. Natychmiast też odzyskał władzę w nogach
i stopach. Zerwał się i stanął na nogach, i chodził, i wszedł z nimi do
świątyni, chodząc, skacząc i wielbiąc Boga.
A
cały lud zobaczył go chodzącego i chwalącego Boga. I rozpoznawali w nim tego
człowieka, który siadał przy Pięknej Bramie świątyni, aby żebrać, i ogarnęło
ich zdumienie i zachwyt z powodu tego, co go spotkało.
Oto
słowo Boże.
Psalm responsoryjny - Ps
19 (18), 2-3. 4-5 (R.: 5a)
Refren:
Po całej ziemi ich głos się rozchodzi.
2 Niebiosa
głoszą chwałę Boga, *
dzieło
rąk Jego obwieszcza nieboskłon.
3 Dzień
opowiada dniowi, *
noc
nocy przekazuje wiadomość.
Refren.
4 Nie
są to słowa ani nie jest to mowa, *
których
by dźwięku nie usłyszano;
5 Ich
głos się rozchodzi po całej ziemi, *
ich
słowa aż po krańce ziemi.
Refren.
Drugie czytanie - Ga
1, 11-20
Paweł
powołany przez Chrystusa do głoszenia Ewangelii
Czytanie
z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów.
Oświadczam
wam, bracia, że głoszona przeze mnie Ewangelia nie jest wymysłem ludzkim. Nie
otrzymałem jej bowiem ani nie nauczyłem się od jakiegoś człowieka, lecz objawił
mi ją Jezus Chrystus. Słyszeliście przecież o moim postępowaniu ongiś, gdy
jeszcze wyznawałem judaizm, jak z niezwykłą gorliwością zwalczałem Kościół Boży
i usiłowałem go zniszczyć, jak w żarliwości o judaizm przewyższałem wielu moich
rówieśników z mego narodu, jak byłem szczególnie wielkim zapaleńcem w
zachowywaniu tradycji moich przodków.
Gdy
jednak spodobało się Temu, który wybrał mnie jeszcze w łonie matki mojej i
powołał łaską swoją, aby objawić Syna swego we mnie, bym Ewangelię o Nim głosił
poganom, natychmiast, nie radząc się ciała i krwi ani nie udając się do
Jerozolimy, do tych, którzy Apostołami stali się pierwej niż ja, skierowałem
się do Arabii, a później znowu wróciłem do Damaszku.
Następnie,
trzy lata później, udałem się do Jerozolimy dla zapoznania się z Kefasem,
zatrzymując się u niego tylko piętnaście dni. Spośród zaś innych, którzy należą
do grona Apostołów, widziałem jedynie Jakuba, brata Pańskiego. A Bóg jest mi
świadkiem, że w tym, co tu do wąs piszę, nie kłamię.
Oto
słowo Boże.
Śpiew przed Ewangelią - J
21, 17d
Aklamacja:
Alleluja, alleluja, alleluja.
Panie, Ty
wiesz wszystko,
Ty wiesz, że
Ciebie miłuję.
Aklamacja:
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ewangelia - J
21, 15-19
Jezus
powierza Piotrowi władzę pasterską
X
Słowa Ewangelii według świętego Jana.
Gdy
Jezus ukazał się swoim uczniom i spożywał z nimi śniadanie, rzekł do Szymona
Piotra:
« Szymonie,
synu Jana, czy miłujesz Mnie więcej aniżeli ci? »
Odpowiedział
Mu: « Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham ». Rzekł do niego:
« Paś baranki moje ».
I
powtórnie powiedział do niego: « Szymonie, synu Jana, czy miłujesz
Mnie? »
Odparł
Mu: « Tak, Panie, Ty wiesz, że Cię kocham ».
Rzekł
do niego: « Paś owce moje ».
Powiedział
mu po raz trzeci: « Szymonie, synu Jana, czy kochasz Mnie? »
Zasmucił
się Piotr, że mu po raz trzeci powiedział: « Czy kochasz Mnie? » I
rzekł do Niego: « Panie, Ty wszystko wiesz, Ty wiesz, że Cię
kocham ».
Rzekł
do niego Jezus: « Paś owce moje. Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci: Gdy byłeś
młodszy, opasywałeś się sam i chodziłeś, gdzie chciałeś. Ale gdy się
zestarzejesz, wyciągniesz ręce swoje, a inny cię opasze i poprowadzi, dokąd nie
chcesz ». To powiedział, aby zaznaczyć, jaką śmiercią uwielbi Boga.
A
wypowiedziawszy to rzekł do niego: « Pójdź za Mną! »
Oto
słowo Pańskie.
Msza w dzień
Pierwsze czytanie - Dz
12, 1-11
Cudowne
uwolnienie Piotra z więzienia
Czytanie
z Dziejów Apostolskich.
W
owych dniach Herod zaczął prześladować niektórych członków Kościoła. Ściął
mieczem Jakuba, brata Jana, a gdy spostrzegł, że to spodobało się Żydom,
uwięził nadto Piotra. A były to dni Przaśników. Kiedy go pojmał, osadził w
więzieniu i oddał pod straż czterech oddziałów, po czterech żołnierzy każdy,
zamierzając po Święcie Paschy wydać go ludowi.
Strzeżono
więc Piotra w więzieniu, a Kościół modlił się za niego nieustannie do Boga.
W
nocy, po której Herod miał go wydać, Piotr, skuty podwójnym łańcuchem, spał
między dwoma żołnierzami, a strażnicy przed bramą strzegli więzienia.
Wtem
zjawił się anioł Pański i światłość zajaśniała w celi. Trąceniem w bok obudził
Piotra i powiedział: « Wstań szybko! ». Równocześnie z rąk Piotra
opadły kajdany.
« Przepasz
się i włóż sandały! » – powiedział mu anioł.
A
gdy to zrobił, rzekł do niego: « Narzuć płaszcz i chodź za mną! ».
Wyszedł
więc i szedł za nim, ale nie wiedział, czy to, co czyni anioł, jest
rzeczywistością; zdawało mu się, że to widzenie. Minęli pierwszą i drugą straż
i doszli do żelaznej bramy, prowadzącej do miasta. Ta otwarła się sama przed
nimi. Wyszli więc, przeszli jedną ulicę i natychmiast anioł odstąpił od niego.
Wtedy
Piotr przyszedł do siebie i rzekł: Teraz wiem na pewno, że Pan posłał swego
anioła i wyrwał mnie z ręki Heroda i z tego wszystkiego, czego oczekiwali
Żydzi.
Oto
słowo Boże.
Psalm responsoryjny - Ps
34 (33), 2-3. 4-5. 6-7. 8-9 (R.: 5b)
Refren:
Od wszelkiej trwogi Pan Bóg mnie wyzwolił.
2 Będę
błogosławił Pana po wieczne czasy, *
Jego
chwała będzie zawsze na moich ustach.
3 Dusza
moja chlubi się Panem, *
niech
słyszą pokorni i niech się weselą.
Refren.
4 Wysławiajcie
razem ze mną Pana, *
wspólnie
wywyższajmy Jego imię.
5 Szukałem
pomocy u Pana, a On mnie wysłuchał *
i
wyzwolił od wszelkiej trwogi.
Refren.
6 Spójrzcie
na Niego, a rozpromienicie się radością, *
oblicza
wasze nie zapłoną wstydem.
7 Oto
biedak zawołał, a Pan go usłyszał, *
i
uwolnił ze wszystkich ucisków.
Refren.
8 Anioł
Pański otacza szańcem bogobojnych, *
aby
ich ocalić.
9 Skosztujcie
i zobaczcie, jak dobry jest Pan, *
szczęśliwy
człowiek, który znajdzie w Nim ucieczkę.
Refren.
Drugie czytanie - 2
Tm 4, 6-9. 17-18
Paweł
przewiduje bliską śmierć i nagrodę
Czytanie
z Drugiego listu świętego Pawła do Tymoteusza
Najmilszy:
Krew
moja już ma być wylana na ofiarę, a chwila mojej rozłąki nadeszła. W dobrych
zawodach wystąpiłem, bieg ukończyłem, wiarę ustrzegłem. Na ostatek odłożono dla
mnie wieniec sprawiedliwości, który mi w owym dniu odda Pan, sprawiedliwy
Sędzia, a nie tylko mnie, ale i wszystkim, którzy umiłowali pojawienie się
Jego.
Pośpiesz
się, by przybyć do mnie szybko. Natomiast Pan stanął przy mnie i wzmocnił mię,
żeby się przeze mnie dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je
posłyszały; wyrwany też zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mię Pan od wszelkiego
złego czynu i wybawi mię, przyjmując do swego królestwa niebieskiego; Jemu
chwała na wieki wieków. Amen.
Oto
słowo Boże.
Śpiew przed Ewangelią - Mt
16, 18
Aklamacja:
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ty jesteś
Piotr – Opoka,
i na tej
Opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy
piekielne go nie przemogą.
Aklamacja:
Alleluja, alleluja, alleluja.
Ewangelia - Mt
16, 13-19
Tobie
dam klucze królestwa niebieskiego
X Słowa
Ewangelii według św. Mateusza.
Gdy
Jezus przyszedł w okolice Cezarei Filipowej, pytał swych uczniów: « Za
kogo ludzie uważają Syna Człowieczego? ».
A
oni odpowiedzieli: « Jedni za Jana Chrzciciela, inni za Eliasza, jeszcze
inni za Jeremiasza albo za jednego z proroków ».
Jezus
zapytał ich: « A wy za kogo Mnie uważacie? ».
Odpowiedział
Szymon Piotr: « Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga żywego ».
Na
to Jezus mu rzekł: « Błogosławiony jesteś, Szymonie, synu Jony. Albowiem
ciało i krew nie objawiły ci tego, lecz Ojciec mój, który jest w niebie. Otóż i
Ja tobie powiadam: Ty jesteś Piotr – Opoka, i na tej Opoce zbuduję mój Kościół,
a bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego:
cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na
ziemi, będzie rozwiązane w niebie ».
Oto słowo Pańskie.
Ty jesteś Mesjaszem
...
"Za kogo wy mnie uważacie? Kim jestem dla
was, kim jestem dla Ciebie?" To pytanie powtarza Chrystus już od
dwóch tysięcy lat. I to powtarza nieustannie, zadając je każdemu z nas
indywidualnie i całemu Kościołowi. I na to pytanie musimy sobie jasno i
klarownie odpowiedzieć, a właściwie nieustannie odpowiadać. Bez takiej jasnej
odpowiedzi kim jest dla mnie Jezus Chrystus, bez jasnego opowiedzenia się za
Chrystusem, cała nasza wiara nie jest niczym więcej, jak luźnym konglomeratem,
zlepkiem tradycji, pustych frazesów i przyzwyczajeń.
Wyznanie św. Piotra pod Cezareą Filipową: "Ty
jesteś Mesjaszem, Synem Boga żywego" nie jest tylko słowną
deklaracją. Jest to wyznanie wiary, za którym idą czyny. Nie uchroniło to św.
Piotra od grzechu zwątpienia, od zaparcia się. Ale też pozwoliło Piotrowi w
momencie najważniejszym wyznać wiarę w Chrystusa i pozostać Mu wiernym, aż do
męczeńskiej śmierci w 64 r. Podobnie w wypadku św. Pawła, któremu Jezus sam się
objawił pod Damaszkiem: "Ja jestem Jezus", to
rozpoznanie Jezusa i uznanie Go za Pana i Władcę, stało się momentem
decydującym i zwrotnym jego życia. I aż do męczeńskiej śmierci w 67 r. św.
Paweł będzie zdecydowanie i wbrew swoim ziomkom wyznawał Chrystusa jako Syna
Bożego.
Dwaj Apostołowie, dwa filary Kościoła, jeden wybrany i
mianowany przez Chrystusa Opoką i drugi wybrany na Apostoła Narodów,
jednoznacznie i klarownie wyznają całym swoim życiem, a nie tylko słowami, kim
jest dla nich Chrystus. Piotr nie byłby Opoką, Paweł nie byłby Apostołem Narodów,
gdyby obydwaj nie zawierzyli Chrystusowi, gdyby obydwaj nie uznali go za Syna
Bożego.
Może warto sobie to właśnie uświadomić w dniu
dzisiejszej uroczystości, że ich wiara, wiara Apostołów, ale i ich życie, i
działalność ma za fundament to właśnie wyznanie: "Ty jesteś Mesjasz,
Syn Boży".
A dla mnie? Kim dla mnie jest Chrystus i jakie są tego
- w moim życiu - konsekwencje?
Homilia alternatywna
«Ty jesteś Piotr - Opoka, i na tej opoce zbuduję mój Kościół, a
bramy piekielne go nie przemogą. I tobie dam klucze królestwa niebieskiego:
cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na
ziemi, będzie rozwiązane w niebie» (Mt 16,18-19)
«Pan stanął przy mnie i wzmocnił mnie, żeby się przeze mnie
dopełniło głoszenie Ewangelii i żeby wszystkie narody je posłyszały; wyrwany też
zostałem z paszczy lwa. Wyrwie mnie Pan od wszelkiego złego czynu i wybawi
mnie, przyjmując do swego królestwa niebieskiego» (2Tm 4,17-18)
Święty Piotr – Skała i
Święty Paweł – Apostoł Narodów, dwa filary Kościoła, jeden ustanowiony przez
Chrystusa Opoką, na której Zbawiciel zbudował Kościół, drugi ustanowiony
Apostołem narodów pogańskich. Dzisiejsza uroczystość wspomina obydwu, bo
obydwóm Kościół zawdzięcza niezwykły rozwój u początków i trwanie. Oczywiście
założycielem Kościoła i Jego
pierwszorzędnym filarem jest sam Jezus Chrystus, ale to On sam wybrał Piotra i
Pawła i uczynił ich filarami. Dwie różne postaci, dwa różne charaktery, dwie
różne osobowości, ale jednocześnie obydwaj służący temu samemu Chrystusowi, tej
samej sprawie. Św. Piotr jest symbolem stałości i niewzruszoności,
niezmienności nauki Chrystusa. Św. Paweł jest symbolem Jego apostolskiego
dynamizmu i zapału, ale także Jego uniwersalizmu. Św. Piotr symbolizuje to, co
w Kościele jest niezmienne, trwałe i niezniszczalne. Św. Paweł symbolizuje to,
co w Kościele jest otwarte na świat, to co czyni Kościół Chrystusowy
uniwersalnym, posłanym do wszystkich. W wyborze tych dwóch odmiennych postaci
widzieć można nie tylko wolę Chrystusa, ale i klucz do zrozumienia
dwu-tysiącletniej historii Kościoła.
„Ubi Petrus, Ibi Ecclesia,
Ibi Deus” - zdanie to przypisywane świętemu Ambrożemu wyraża wiarę Kościoła,
zgodnie z którą święty Piotr i Jego następcy mają w Kościele uprzywilejowane
miejsce, a jednocześnie władzę i odpowiedzialność za Kościół Chrystusowy.
Katechizm Kościoła tak
ujmuje tę prawdę:
„W kolegium Dwunastu pierwsze miejsce
zajmuje Szymon Piotr. Jezus powierzył mu wyjątkową misję. Dzięki objawieniu
otrzymanemu od Ojca Piotr wyznał: "Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga
żywego". Nasz Pan powiedział wtedy do niego: "Ty jesteś Piotr [czyli
Skała), i na tej Skale zbuduję Kościół mój, a bramy piekielne go nie
przemogą" (Mt 16, 18). Chrystus, "żywy kamień" (1 P 2, 4),
zapewnia swemu Kościołowi zbudowanemu na Piotrze zwycięstwo nad mocami śmierci.
Piotr z racji wyznanej wiary pozostanie niezachwianą skałą Kościoła. Będzie
strzegł tej wiary przed wszelką słabością oraz umacniał w niej swoich braci.
Jezus powierzył Piotrowi specjalną władzę: "Tobie dam klucze
Królestwa niebieskiego; cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w
niebie" (Mt 16, 38t 19). "Klucze" oznaczają władzę zarządzania
domem Bożym, którym jest Kościół. Jezus, "Dobry Pasterz" (J 10,11),
potwierdził to zadanie po swoim Zmartwychwstaniu: "Paś baranki moje!"
(J 21,15-17). "Wiązanie i rozwiązywanie" oznacza władzę odpuszczania
grzechów, ogłaszania orzeczeń doktrynalnych i podejmowania decyzji
dyscyplinarnych w Kościele. Jezus powierzył tę władzę Kościołowi przez posługę
Apostołów, a w sposób szczególny Piotrowi. Samemu zaś Piotrowi powierzył wyraźnie
klucze Królestwa.” (KKK 552-553)
A w artykule 882 KKK stwierdza:
„Papież, Biskup Rzymu i następca św. Piotra, jest trwałym i
widzialnym źródłem i fundamentem jedności zarówno biskupów, jak rzeszy
wiernych. Biskup Rzymski z racji swego urzędu, mianowicie urzędu Zastępcy
Chrystusa i Pasterza całego Kościoła, ma pełną, najwyższą i powszechną władzę
nad Kościołem".
Warto o ty pamiętać szczególnie w
naszych czasach kiedy Papież, Biskup Rzymu, następca świętego Piotra jest tak
bezpardonowo krytykowany i atakowany za swoją wierność Chrystusowi i Jego
nauczaniu. On jest kontynuatorem zadania powierzonego Piotrowi, ale także On
jest przedłużeniem misji Pawłowej.
Misją świętego Piotra jest „umacnianie
w wierze”, misją świętego Pawła jest „dopełnienie głoszenia Ewangelii
wszystkim narodom”. I to właśnie dokonuje się we współczesnym świecie
dzięki misji Kościoła zbudowanego przez Chrystusa na Skale Piotra i niosącego
wraz z Pawłem Dobrą Nowinę aż po najdalsze krańce świata. A Kościół ten jest
tam gdzie jest Piotr naszych czasów – Papież.
